Belevenissen van uitgevlogen pupjes

Hallo daar, hier is Hannes!

Ik mis jullie allemaal heel erg. Ik ben meegenomen in de buik van een groot grommend beest. Ik zat wel een klein beetje in de piepzak want ik wist niet wat me overkwam. Gelukkig ben ik weer uitgespuugd, maar waar ik nu weer terecht gekomen ben?! Het is een vreemde bedoeling hier. Na wat dapper speurwerk vond ik een kussen met een deken die naar jullie ruikt. Daar ben ik gaan liggen en daar blijf ik denk ik ook maar tot nader order. Ik probeer te slapen, maar dat lukt niet zo goed omdat er hier een heleboel vreemde geluiden zijn: een bromvlieg, het geklepper van paardenhoeven op de straat, een piepende deur, Floep die blaft (heel anders dan Avi en Meintje), een tractor die langsrijdt, ritselende bladzijden van een boek dat Mirjam leest en ga zo maar door. De namen van al die geluiden heb ik van Mirjam geleerd.Knap he!

Mijn plekje op de deken is trouwens best fijn. Er ligt een grote zachte knuffel. Ik heb er al eens een tijdje tegenaan gelegen om te voelen of die net zo zacht is als de grijze olifant, en het valt niet tegen, vind ik. Er ligt ook een been van Mirjam en dat is wel het fijnste om daar tegen of onder te liggen.

Nou, lieve likjes en kwispels van Hannes

Hallo allemaal, hier is Hannes weer!

Joepie! Ze hebben hier dezelfde brokken als bij jullie! Eerst dacht ik dat ik geen honger had, maar toen Mirjam mij een paar brokken op mijn deken kwam brengen, merkte ik dat ik gróóóte honger had. Het water hier lust ik niet. Maar biogarde gaat er altijd wel in.

We zijn naar een enorm bos gegaan hier tegenover dit huis. Mirjam had me als een kangaroekindje in een doek gestopt. Ik kon alles goed zien: koeien, paarden en Floep natuurlijk. Ze rende voor ons uit en af en toe sprong ze tegen ons op om mijn neus aan te tikken. Na een hoop geschommel in de doek mocht ik ook net als Floep zelf lopen. Ik moest even wennen, ik dacht eigenlijk dat gras iets is om op te liggen, maar Floep deed voor hoe dat je er overheen kunt hollen. Ik heb het geprobeerd en het is leuk! Floep is mijn grote voorbeeld nu. Hoewel. Ze wil ook graag met mij stoeien maar daarvoor is ze veel te groot, vind ik. Maar hollen is leuk. Ik kon er niet genoeg van krijgen. Ik heb gesparteld en gepiept toen Mirjam me weer in de doek zette. Tevergeefs. Ze is echt super streng. Maar ook wel aardig. In het huis gaf ze me biogarde omdat ik het water nog steeds vies vind ruiken. (Ga ik echt niet drinken hoor.) Zo, nu ga ik slapen. Ik ben hartstikke moe. Alleen die vliegen hier…

Likjes!

Hallo allemaal, hier Hannes!

Ik lig nu op de blote voeten van Mirjam en heb wel even tijd om te laten horen hoe het in de wijde wereld is. Ik kan jullie zeggen: de wereld is héél wijd. Soms denk ik: nou ken ik het. Maar dan duikt er weer iets nieuws op. Zo ging hier zojuist de bel (wat een lawaai) en Floep had meteen door dat er iets niet pluis was. Ze begon enorm te blaffen. Voor de deur stond een man, ik vermoed een boef. Mirjam zegt dat ik niet naar Floep moet luisteren en dat het een aardige postbode is, maar ik kreeg er helemaal de bibberietis van. Daarna ging de bel nog heel erg vaak en Floep kreeg een snoepje als ze níet blafte. Rare wereld hier. Mirjam zegt dat Floep straks ook maar naar de puppyschool moet om alles “op te frissen”.

Gisteravond gingen we nog een keer naar het Grote Bos. Ik had er wel zin in maar opeens kwamen er drie blaffende honden op me af rennen. Ik draaide me meteen om en rende zo hard ik kon. Mirjam rende nog harder en hield me tegen. De honden bleken drie Griekse zwervers te zijn en ik vertrouwde ze voor geen cent. Mirjam zei dat ze het al moeilijk genoeg hebben en dat ze OK zijn. Floep ziet dat een beetje ander en ging vlak voor me staan om me te beschermen. Aardig he?

Er lopen hier konijnen en kippen en hanen door de tuin die reuzegroot zijn, veel groter dan bij jullie. De konijnen was ik snel aan gewend en ik wilde wel met ze rennen en stoeien, maar dat mag dan weer niet van Mirjam.

Ik heb vannacht geslapen als een roos! Over die brokken hier ben ik toch niet meer zeker of het dezelfde zijn. Ik heb helemaal geen trek. Ik moest vanmorgen ook steeds janken. Ik  hoop dat Mirjam me vandaag weer terugbrengt naar jullie. Maar eerst gaan naar een ander groot bos met een waterplas. 

Veel likjes!

 

 

 

 

Hallo, hier Hannes weer!

Het aller-aller-allerleukste vind ik het Grote Bos. Ik hol bíjna net zo hard als Floep, en ze wijst mij plekjes aan die lekker ruiken. We komen veel honden en mensen tegen en ze vinden mij allemaal heel leuk!! Maar ik vind ze niet allemaal leuk. Vandaag was er een hele grote hond die op mij af stormde, nou, ik heb eens flink van me laten horen. Dat doet-ie niet nog ’n keer.

Vrouwtje zegt dat ik een bril nodig heb. Ik grom en blaf ook in huis, als er vreemden binnenkomen, maar als ze dichterbij komen blijken het mijn eigen huisgenoten te zijn. Ja, dat kan ik op een afstandje inderdaad niet zien en ze zijn ook allemaal zó groot. Dan zie ik zo’n schim op me afkomen en dan denk ik: eerst maar eens blaffen en dan zien we wel weer verder. Beter op safe spelen. Maar de dierenarts, waar we vandaag voor een puppycheck naartoe gingen, zegt dat ik moet léren kijken. Pfff, ik moet nog veel leren zeg. Zo moet ik ook leren om naast het vrouwtje te lopen en niet tussen, of onder, of voor haar voeten. En ik moet leren om een halsband te dragen (dat kriebelt!!). En om eventjes alleen te zijn. Wat ik wel graag wil leren is om een kluifstokje op te eten. Ik heb het geprobeerd maar het is keihard. Floep had het in een wip helemaal opgegeten. Wauw.

Likjes van H

Hallo allemaal,

Ik ben een grote jongen! Ik heb vanmorgen voor het eerst (bijna) al mijn brokken opgegeten én ook nog uit mijn bak. De afgelopen dagen had ik geen trek en uit de bak wilde ik al helemaal niet eten. Maar vanmorgen kreeg ik de smaak te pakken en ik hapte erop los met mijn neus diep in het bakje gestoken. De laatste brokken die ik liet liggen, had het vrouwtje op de grond gegooid. Met dit spelletje heeft ze me ook de afgelopen twee dagen verleid om een paar brokjes te eten. Twee brokjes voor Joep, de grote schrokop. Een brokje voor Basiel. Nog maar een voor Basiel. Een brokje voor Bas. Een brokje voor Joppe. En een heel lekker brokje voor Sibo. Floep deed mee met het spel. Vandaar dat ik niet alle, maar bijna alle brokken heb opgegeten. Hierna zat mijn buikje voor de hele dag vol. Wat brokjes betreft dan. Want ik heb een paar grote ontdekkingen gedaan vandaag, nu ik het over eten heb. Wat echt héél lekker is: pensstokje (alleen de geur al is onweerstaanbaar) en kots van Floep. Het vrouwtje gooide er nog wat zand overheen: verrukkelijk. Ja, vrouwtje maakt er echt werk van om mij aan het eten te krijgen.

Ik ben intussen al helemaal gewend aan dit huis en alle geluiden die erbij horen. Zolang het vrouwtje stilzit (dat zou beter kunnen) kan ik rustig slapen. Ik heb een heleboel fijne slaapplekken: een bench met mijn deken, een grote knuffel, een klein poezenmandje waar ik precies in pas en een kussen voor de groei. Maar het fijnste plekje is toch wel tussen de voeten van het vrouwtje. (Of tussen haar schoenen, als ze niet stil kan zitten.)

Veel likjes!

Datum:05-07-2015
Hallo,hier Hannes weer!

Floep en het vrouwtje nemen mij elke dag mee om de wijde wereld te verkennen. Daarom weet ik al wat koeien zijn (ik herken iets van mezelf), paarden (ze snuffelen heel voorzichtig aan me, wel lief), scooters (viel Lärm um nichts) en tuinslangen (ongevaarlijk, ook al spuiten ze water en sissen). Vrouwtje heeft een lijst van plekken op de wijde wereld die je als pup gezien moet hebben. Zoals: de Boerenbond (volgens Floep met stip op nummer één vanwege de lekkere snoepjes bij de kassa), de dierendokter (zelf vind ik de snoepjes hier lekkerder) en het Grote Bos (vind ik het allerleukste). Gisteren en vandaag gingen we naar twee nieuwe plekken: het winkelcentrum en het hondenlosloopgebied in de duinen. Wat ik daarover geleerd heb is dit: het winkelcentrum is verboden voor honden. En in het hondenlosloopgebied kom je geen hond tegen. Wat nog gekker is, er is daar een waterplas zonder water. Brandend zand en nergens water. Floep en het vrouwtje waren helemaal verbaasd dat de plas was opgedroogd en dat andere honden en hun baasjes dat allemaal al wisten en daarom niet gekomen waren. Terwijl zij zich nog aan het verbazen waren, zocht ik een plekje in de schaduw achter een grote pol gras. Floep volgde al snel mijn goede voorbeeld (haha). Ze krabde de bovenste laag van de grond weg en ging in het kuiltje liggen. Ik wilde wel eens weten waarom ze dat deed en toen Floep opstond, ging ik erin liggen. Nu weet ik het: in het kuiltje is het extra koel!

Kwispels!

H

Hier Hannes weer!

Ik zeg nou wel Hannes, maar ik heb nog een heleboel namen: Hansepansje, de kleine Johannes, Hanneske, Hansje, snoezedoes, prulleke en kleine poepchinees, om er maar eens een paar te noemen. Ik vind het allemaal best, zolang het met sopraanstem gezongen wordt. Bromstemmen vind ik minder. Als het vrouwtje “Kroelkippie” roept met haar kopstem, en dan ook nog op haar hurken gaat zitten (dan hoef ik minder ver te kijken) dan vlieg ik op haar af. Mijn staart begint het laatste stukje zo wild heen en weer te zwiepen, dat mijn hele achterlijf mee zwaait en ik bijna omval.

Nu even iets dat niet grappig is. Ik slaap ’s nachts in zo’n gezellig opvouwbaar hok. Ik ben wel een beetje jaloers op Floep die kan liggen waar ze maar wil, maar OK. In mijn hok is het lekker knus. Vanmorgen toen ik wakker werd, begon ik flink te krabben tegen het ‘deurtje’. “Hela hola” riep het vrouwtje verschrikt en even later kwam ze tot het inzicht ik dat ik een ijzeren bench nodig heb, voor als ik eens alleen in huis moet blijven. Een uur later stond er een reuzenkooi in de keuken. Twee Sint Bernards zouden er met gemak in passen. Die heeft het vrouwtje gekocht voor haar eerste hond, die trouwens ook een Schapendoes was. Misschien wilde ze in haar hart liever een Sint Bernard, maar zelf zegt ze dat ze de grootste had gekocht, omdat ze het zo zielig vond om een hond in een klein kooitje op te sluiten. In een grote kooi zou die nog kunnen spelen, dacht ze. Wie heeft er nou zin om te spelen als het vrouwtje weg is??? Daar ben ik dan mooi mee opgescheept. Ik ga nog eens verdwalen in die kooi.

Ze probeerde me vandaag te verleiden om in de kooi een dutje te doen. Maar zelfs twee paar schoenen van het vrouwtje konden mij niet overhalen om er te blijven!

Lieve likjes van H

Hallo, hier Floep,

Nou moeten jullie niet denken dat Hannes schattig of grappig is, dat is hij namelijk helemaal niet. Mensen vragen mij ook steeds: “En Floep, vind je het fijn dat je een klein broertje hebt.” Nee dus. Ten eerste: hij gaat op mijn lievelingsplekje achter de stoel liggen. Ten tweede: hij krijgt vaker eten dan ik, ik krijg alleen de restjes. Ten derde: hij krijgt véél meer aaitjes dan ik. Ten vierde: hij trekt aan mijn haren. Ten vijfde: hij rent buiten op allerlei ongure honden af en dan voel ik me geroepen om hem te beschermen. Ten zesde: hij doet dingen die heel ongepast zijn, zoals plassen en poepen in huis, in elektriciteitskabels bijten en aan boeken knagen. Kortom: een hoop drukte in huis. En als klap op de vuurpijl pikt hij mijn vers uitgegraven kuiltjes in om koel in te liggen. Zo, dat moest er even uit.

Poot van Floep

Datum:07-07-2015 21:25 (GMT+01:00)

Hallo, hier Mirjam

Hannes heeft vandaag een pechdag en daarom geen zin om verhalen vertellen. Hij is namelijk vanmorgen tijdens de wandeling door een bij of zoiets in zijn oor gestoken. Hij slaakte een gil toen het gebeurde. Ik dacht dat hij zich aan de brandnetel had geprikt, waar hij toevallig naast stond. Maar in plaats van heel druk te jeuken, vegen en rollen, wat ik de andere honden wel eens zag doen toen ze over pas opgekomen brandnetel hadden gelopen, leek het alsof bij Hannes een knop omging en alle energie eruit liep. Hij zat als een sul voor zich uit te kijken. Ik heb hem opgepakt en thuis een natte handdoek tegen zijn buik gehouden tegen de jeuk (die achteraf op een andere plek bleek te zitten).

Drie kwartier later moesten we bij de dierenarts zijn voor de inenting (een echte pechdag dus voor Hannes). Toen ze het verhaal hoorde, vermoedde ze al dat het om een insectenbeet ging en na wat zoeken vond ze een angel in zijn oor. Ze nam zijn temperatuur (niet verhoogd) en daar klonk de tweede gil, omdat de thermometer ondanks glijmiddel niet goed paste. Daarna nog een prik en een kennelhoest-spray en toen lustte hij de lekkere snoepjes van de dierenarts niet meer. Met hangende pootjes (ik weet nu hoe dat eruit ziet!) liet hij zich op mijn arm naar huis afvoeren. Thuis vond ik ook nog drie kleine teken op zijn borst. Om die te verwijderen moest de kleine Hannes, ocherm, in een stevige houtgreep. Het is nu een paar uur geleden. Hij is intussen ietsje levendiger, maar niet veel. Wel heeft hij –liggend- al zijn brokjes opgegeten. En Floep heeft een rustige dag zo!

Groeten,

Mirjam

Lijstje van de leukste speeldingen:
Blote tenen, Keukenrol, Trektouw, Pluche beest, Volle wc-

rol, Broekspijp, Gebruikte onderbroek, De wandelriem, Halfvolle wc-rol, Snoeren, Touwtje aan de ritssluiting, Boekenkaft, Bijna lege wc-rol, LP-hoes, Handdoek, Leeg wc-rolletje

Likjes van H

Hallo allemaal, hier Hannes weer!

Wat zijn mensen toch ingewikkeld met hun regeltjes! Ik mag wel aan  een lege eierdoos knagen, maar niet aan een lege brillendoos. Ik mag wel brokjes eten, maar geen konijnenkeutels die erop lijken maar lekkerder zijn. Ik mag met een heleboel dingen spelen, maar niet met de handveger, terwijl die nou net het allerleukste is. En dan is er ook iets ingewikkelds met plassen en poepen wat ik niet begrijp. Om de een of andere reden mag ik dat niet binnen doen. Ik begrijp eigenlijk niet waarom, want eerst mocht het wel. En binnen is veel praktischer. Ik hoef maar te gaan zitten en klaar. Buiten is veel gedoe: riempje aan, vrouwtje moet haar schoenen zoeken… Tegen de tijd dat ze die gevonden heeft, heb ik mijn plas allang gedaan. Vrouwtje neemt me vaak mee naar buiten om te plassen, maar dan hoef ik juist niet. Of ik vergeet helemaal dat ik moet plassen, omdat er zoveel te ruiken is, of omdat ik lekker in het gras wil rollen, of grassprietjes eten, of fietsers nakijken. Pas als we weer binnen zijn, herinner ik me dat ik moest, en dan doe ik het gauw even en dan is dat niet goed. De laatste dagen gaat het vrouwtje vaak met me naar een saai grasveldje. Wat daar dan weer de bedoeling van is, ik weet het niet. Het lijkt alsof ze ergens op staat te wachten, dus dan ga ik ook maar zitten. “Niet zitten Hannes”, riep ze uit, “je moet iets dóen”. Ja. Maar wat? Er is op de grasveldje eigenlijk niet veel te doen.

Likjes van H

Hallo! Hier Hannes!

Ik ben gisteren naar de hondenschool gegaan. De juffrouw heeft uitgelegd wat we allemaal gaan leren: zitten, liggen, hier komen, aandacht hebben voor de baas… Maar dat kan ik allemaal al en de andere puppy’s óók. Wat ze denk ik bedóelde te zeggen –want het is me al vaker opgevallen dat mensen iets zeggen en iets anders bedoelen- is dat we de mensentaal gaan leren op de hondenschool. We moeten leren om wijs te raken uit die oneindige stroom van geluiden en gebaren van onze baasjes. Of beter: de bedoeling daarvan leren begrijpen. Dat is geen kleinigheidje.

Floep kan het best aardig, maar soms kleunt ze mis. Laatst bijvoorbeeld riep het vrouwtje “Kom Floep we gaan wandelen”, maar Floep kuierde naar de leunstoel omdat ze dacht dat vrouwtje bedoelde dat ze eerst naar de WC zou gaan en de was ophangen en dán gaan wandelen.

Naar mijn bescheiden mening is mensentaal geen zegen. Neem Griekenland even: een hoop gepraat, maar niemand is blij (je zult je afvragen, wat heeft Hannes met Griekenland, maar sinds ik drie Griekse vluchtelinghonden in het bos tegenkwam, is mijn belangstelling aangewakkerd). Hondentaal is subtiel, maar duidelijk. Het zou misschien een stuk makkelijker zijn als de mensen op de hondenschool de hondentaal zouden leren. Maar helaas. Ik ga goed mijn best doen op school om de bedoelingen van het vrouwtje te leren begrijpen. Er is iets wat ik al héél goed begrijp: als het vrouwtje op haar hurken gaat zitten en “Hier Hannes” roept, en ik storm op haar af, dan is ze blij en knuffelt me. En ik ben blij en geef haar likjes. Met ‘Hier Hannes’ komt alles goed.

Ook veel likjes voor jullie! H

Post voor Hannes van Broer Basiel

Hey Hannes,

Broer Basiel hier! Mijn baasjes zetten af en toe wel iets op Facebook, maar ik wou jou ook graag laten weten hoe het met mij gaat. Ik heb het hier prima naar mijn zin in België, maar zoals je zegt… die mensentaal… en die klinkt hier dan ook nog eens helemaal anders dan bij Theo en Bianca! Raar accent hoor hier… Maar het klikte meteen  met mijn baasjes, en Lukas, ja die wordt mijn allerbeste vriend! Af en toe kom ik eens in zijn kamer en wat een paradijs is dat! Met allemaal kleine mannetjes en kranen en huisjes en dino’s en zo (Lego of Playmobil of zoiets…) maar ik zag meteen aan Inges gezicht dat dat niet voor mijn tandjes bedoeld is… Nu ja, we zien wel 😉

Bijna iedereen kwam mij al eens bezoeken en ze vinden mij allemaal zoooo lief… af en toe laat ik dan maar eens mijn coolste blaf horen want ze moeten niet zeggen dat ik lief ben, ik ben STOER!

Wel was het even schrikken toen ik in mijn nieuwe huisje aankwam, ik kwam in de woonkamer en daar zat nog een beest!! ‘Brave Zenna’ bleven Peter en Inge maar zeggen tegen haar, maar zo braaf is ze niet hoor… ’t Is geen hond, blijkbaar een poes, maar blazen dat dat beest kan! En haar tanden zijn vast scherper dan de onze. Ok, ik zou dan maar even gaan kennismaken met mijn nieuwe ‘vriendinnetje’, NIET DUS! Ik mocht gewoon niet bij haar komen! (Niet verder vertellen, maar eigenlijk ben ik er een beetje bang van… SSSST!) Ze was zooo boos dat ze een paar dagen niet meer binnen wilde komen. Ondertussen hebben we het min of meer bijgelegd (zij heeft ook toegegeven dat ze een beetje bang is van mij – ik ben STOER!, weet je wel…) en hebben we beiden ons plekje in de woonkamer. Mijn kussen is groot genoeg dus misschien komt ze binnenkort wel eens samen met mij in het zonnetje liggen. En mag ik misschien ook eens proeven van die brokjes van haar, want die ruiken zooooo lekker! Mag niet van Inge, voor mijn buik… maar misschien ooit wel van Zenna…

De tuin is hier ook heel leuk. Nu mijn baasjes in verlof zijn heeft Peter heel wat klusjes te doen: schilderen, timmeren, gras afrijden, planken zagen. Ik vind het allemaal even leuk! Peter moet me af en toe een eindje opzij zetten, want ja, ik wil zo graag meehelpen… En die tuinslang, die zit hier ook! Verder geen rare beesten meer tegengekomen. Of ja, toch wel , Josephine en Charlotte, de kippen. Zenna begrijp ik een beetje, maar dat gekakel… onbegrijpbaar! Enne… IK mag NIET van mijn (of andere…) poep proeven en die dames, die leggen alle dagen zo’n kanjers van ‘eieren’ (zo noemen ze die dan) en Peter en Inge die bakken ze gewoon in de pan en … ETEN ZE OP!!! Mensenlogica…. Spelen in de tuin is ook heel leuk, Lukas heeft een hele voorraad balletjes in alle maten. Tegen volgend jaar speel ik bij de ‘Rode Duivels’, je zal wel zien!

Dinsdag ben ik de eerste keer bij dokter Veerle geweest, dat wordt mijn nieuwe dokter. Da’s een toffe! Ik moest pilletjes nemen tegen de wormen of zo iets maar jakkes, wat waren ze vies… En toen verstopte ze die zomaar in snoepjes en ander lekkers! Daar ga ik nog heen hoor! Ze zei ‘dat ik om op te eten ben’, maar ik denk (hoop) dat ik dat niet goed begrepen heb… Gisteren mocht ik dan nog eens naar Nederland. Joehoe, even dag zeggen bij Theo en Bianca en mama Avi en Meintje!!!!! NIET DUS, 2 (!!) dikke prikken in mijn schattige lijfje!! Deed dat pijn zeg… Maar goed, het goeie nieuws is dat ik nu binnenkort overal heen mag, zelfs op vakantie, dus het was het wel waard. Ik heb dan maar de hele terugweg geslapen. Mijn buik rommelde daarna wel een beetje maar tegen de avond was ik weer in topvorm!

’s Nachts mag ik boven slapen bij Peter en Inge (ja, en ook bij Zenna…) in mijn bench, en wat is het daar gezellig!! MIJN plekje!! Zenna gaat wel overal rondvertellen dat ik dan maar mooi opgesloten zit en zij de hele nacht haar zin kan doen, maar eigenlijk is het niet zo. Ik doe gewoon mijn deur dicht zodat IK geen last heb van HAAR! MIJN plekje dus… En slapen doe ik hier super! Tot….. vorige nacht…… om 4u was daar ineens een verschrikkelijk lawaai, net een sirene! Tegen dat ik wist van waar het kwam sprong Peter het bed uit, sprong in zijn kleren, stormde de trap naar beneden, en weg was hij… Inge bleef gewoon liggen, ik begreep het niet… En deze nacht: opnieuw! Deze ochtend: opnieuw! En NU snap ik het ook! Hadden ze mij wel eens mogen vertellen hoor dat ik bij een brandweerman ging wonen, zo cool…  En weet je wat, ik hoorde dat er ook BRANDWEERhonden bestaan, dus misschien??? Maar ja, als ik net zo’n lang haar krijg als mama en papa is dat misschien niet zo handig…

En nu ben ik terug moe en ga ik een dutje doen zodat ik uitgerust ben tegen straks. Ik heb hier buiten waterspeelgoed zien verschijnen voor deze namiddag, en dat wil ik niet missen!

Dikke poot en tot de volgende!

Basiel – the one and only…

Wordt vervolgd